தொடர்ச்சியற்ற எண்ணங்கள்

புனித வெள்ளியை ஒட்டிக் கிடைத்த மூன்று நாட்கள் விடுமுறைக்கான எந்த விதமான முன்னேற்பாடும் இல்லாமல் தூங்கி வழிந்தது. *The Bucket List, Atonement, வெள்ளித்திரை, Wedding Daze, Goodfellas, Gangs of Newyork, Fargo, இடையில் கலைஞர் தொலைக்காட்சியில் பார்த்த 'சிவி'(சிவபெருமானின் கழுத்தில் இருக்கும் பாம்பின் பெயர் சிவியாம்) பேய்ப்படம் என்று படங்களுடனே சென்றது மூன்று நாட்கள். இந்தவார இறுதியில் ஊர் சுற்றச்செல்லும் திட்டத்தை போனவாரம் என்று நினைத்துக் கொண்டு மூன்று நாட்களை வீணாக்கினேன்.

தமிழ்மணம் சூடான இடுகைகளை நிறுத்தியதில் எனக்கு தனிப்பட்ட முறையில் வருத்தங்கள் உண்டு. பின்னூட்ட போக்கத்த அரசியல் இன்றி, சில நல்ல இடுகைகளுக்கு நல்ல ரசிகர் வரவேற்பை பெற்றுத்தந்த சூடான இடுகைகள் ஆனால் அதன் காரணமாகவே பொறுத்துக் கொள்ளப்பட்டுக் கொண்டிருந்த சூடாக்கப்பட்ட இடுகைகள் அளவு அதிகரித்துப் போனதால் தூக்கியெறியப்பட்டிருக்கிறது. இனி 'தமிழ்மணம் தெரிவுகள்' நிலைக்கு வரும் வரை பின்னூட்ட அரசியல் பெரிய போக்கு காட்டும். நீங்கள் போட்ட பின்னூட்டங்கள் கூட நேரம் காலம் கணக்கிடப்பட்டுத்தான் வெளிவரும்.(ராகு காலம் பார்த்து வெளிவிடுவார்களாயிருக்கும் :) ஆயிரம் பெரியார் ம்ஹூம் தமிழ்நாட்டை ரஜினிகாந்தை** விட்டா திருத்த வேறு ஆளே கிடையாது ;))

My Left Foot என்ற ஐரிஷ் படம் ஒன்று பார்த்தேன், கமலஹாசன் மீது கோபம் வந்தது. ஐரிஷ் நடிகர்கள், ஐரிஷ் இயக்குநர், ஐரிஷ் தயாரிப்பாளர் நல்லதொரு திரைப்படத்தை தந்துள்ளார்கள். கோலிவுட்டின் மசாலாக்கள் அத்தனையையும் தூவித்தான் எடுத்திருக்கிறார்கள் ஒரேயொரு வித்தியாசம் Daniel Day Lewis ம்ஹூம் சொல்றதுக்கு ஒன்னுமேயில்லை, கடைசியில் அவர் கதாப்பாத்திரம் ஸ்பீக்கிங் தெரஃபி முடித்து கொஞ்சம் தெளிவாய் பேசும் பொழுதுதான் அதுவரை அவர் எவ்வளவு சங்கடப்பட்டு பேசியிருக்கிறார் என்று தெரியும். அழகான படம், ஃபேமிலி சென்டிமன்ட்களை எவ்வளவு அழகாய்ச் சொல்ல முடியும் என்று நிரூபித்திருக்கிறார்கள். கோலிவுட்டாலும் கமலஹாசனாலும் இதைச் செய்ய முடியாது என்று நான் ஒப்புக்கொள்ளவே மாட்டேன். Day Lewisற்கு சிறந்த நடிகருக்கான அகாதமி விருது பெற்றுத்தந்த படம். நிச்சயம் ஒரு முறை பாருங்கள்.

Mama Roma என்றொரு படம் பார்த்தேன் சிறிது காலம் முன்பு, ஒரு பதிவு எழுதிவிடணும் என்று நினைத்துக் கொண்டேயிருந்து விட்ட படம் இது. Pier Paolo Pasoliniன் படம், முப்பத்தி மூன்று வருடம் அமேரிக்காவில் திரையிடப்படாமல் தடை செய்யப்பட்டிருந்தது. படத்தின் கதை ஒன்றும் அத்தனை மோசமானதில்லை, ஒரு முன்னால் பாலியல் சேவையாளர் பிரிந்து போன தன் மகனிற்கு நல்ல வாழ்க்கையை அமைத்துக் கொடுக்கப் போராடுகிறார். அதைப் பற்றியது தான் கதை. படம் நியோ ரியலிஸ(நிஜத்தில் இருக்கும் வாழும் மக்களைப் பற்றி உண்மையை உண்மையாய்ச் சொல்வது)வகையைச் சார்ந்தது, 1960களின் இத்தாலியைப் பற்றி படம் பேசுகிறது. படம் முழுவதும் பசோலினி விளிம்பு நிலையில் வாழும் மக்களைப் பற்றி பேசியிருப்பார், அவர்களின் அந்த நிலைக்கு காரணம் சமுதாயமே அன்றி வேறொன்றும் இல்லை என்று படம் பிடித்துக் காட்டியிருப்பார். Mama Roma பற்றி சொல்லிவிட்டு Anna Magnani பற்றி சொல்லாவிட்டால் தவறாகிவிடும், படத்தின் ஆரம்பக் காட்சிகள் பார்த்துவிட்டு இது ஏதட்டா 'பெண் சிவாஜி' போலிருக்கிறதே என்று தான் நினைத்தேன். ஆனால் சட்டென்று கதைக்குள் வந்துவிடுகிறார் Mama Romaவாக இயல்பாக நடித்திருக்கிறார், பசோலினி பெரும்பாலும் தொழில்முறை நடிகர்களைப் பயன்படுத்தமாட்டார். அவரும் Mama Roma இருந்திருக்கிறார் படம் முழுவதும்.

இப்படியும் ஒரு தொடர்கதை என்று தொடர்கதை எழுத ஆரம்பித்து 10 கதைகள் முடிந்துவிட்டது. Trilogy மாதிரி இதையும் இத்தோடு முடித்துக் கொண்டு அடுத்த செட் இதே போல் எழுதலாம் என்று நினைத்திருக்கிறேன். ஆரம்பத்தில் நினைத்தது போலவே எல்லா கதைகளும் தனித்தனியே படித்தாலும் புரிகிற மாதிரியும், அதே சமயம் ஒரே செட் ஆஃப் நபர்கள் வைத்தும் எழுத வேண்டும் என்றும் நினைத்திருந்தேன். ஒரளவு கைவந்தது என்றே நினைக்கிறேன். தனித்தனியாய் ஒரு கதை மரத்தடியிலும், ஒரு கதை திண்ணையிலும் வந்தது. இதை எதற்குச் சொல்கிறேன் என்றால் இப்படித்தான் இருக்கணும் என்று ஆரம்பத்தில் இருந்தே நினைத்துக் கொண்டு எழுதியது. அடுத்த செட்டை இன்னும் பரீட்சீதார்த்த முறையில் நகர்த்தலாம் என்ற ஐடியா இருக்கிறது, நேரம் கிடைக்கணும்.

பத்து கதைகளும்

கற்புங்கிறது ஒரு கடப்பாறை...
சிம்மேந்திரமத்யமமா? கீரவாணியா?
இந்துயிஸமும் சில சிஐஏ உளவாளிகளும்
பிரிவென்னும் மருந்து
ஆண் என்னும் தலையாட்டிபொம்மைகள்
பெண்ணியமும் சில புடலங்காய்களும்
நீ கட்டும் சேலை மட்டிப்பில நான் கசங்கிப் போனேண்டி
நந்திகேஸ்வரரும் நச்சு ஐடியாவும்
மதுரை ஆட்சியும் சிதம்பர ரகசியமும்
நக்கீரரும் மூன்றாம் க்ளாஸ் வாண்டும் ஃபுல்மீல்ஸ் சாப்பாடும்

பத்து கதைகளின் pdf ஃபைல் இப்படியும் ஒரு தொடர்கதை

*The Bucket List படத்தின் இறுதியில் இடம் பெறும் ஜான் மேயரின் ஒரு பாடல் மனதைக் கவர்ந்தது. கிதாரும் கொஞ்சம் பியானோவும் என்று நினைக்கிறேன். அந்தப் பாடல்,



பாடல் வரிகள்.

Take out of your wasted honor
Every little past frustration
Take all of your so called problems
Better put them in quotations
Say what you need to say

Walkin like a one man army
Fightin with the shadows in your head
Living out the same old moment
Knowing you’d be better off instead
If you could only
Say what you need to say

Have no fear for giving in
Have no fear for giving over
You better know that in the end its better to say too much
Than to never to say what you need to say again

Even if your hands are shaking
And your faith is broken
Even as the eyes are closing
Do it with a heart wide open
Why?
Say what you need to say

** விஜயகாந்த், சரத்குமார் என்று யாரையும் சொல்லலாம்.