John Rambo - படம் ஒரு பார்வை

வெள்ளிக்கிழமை இரவு John Rambo படத்திற்குச் சென்றிருந்தேன். என் காலத்தில் இல்லாமல் கொஞ்சம் முன் வெளியானவை Ramboவின் மற்ற வரிசைப் படங்கள் பார்த்தவன் என்ற முறையில் இந்தப் படத்திற்கும் செல்ல முடிவெடுத்திருந்தேன். Inox cinemas இணையதளம் எப்பொழுது ஆரம்பித்தார்கள் என்று தெரியாது ஆனால் சமீபத்தில் தான் என்று நினைக்கிறேன். எங்கள் வீட்டில் பக்கத்தில் இருக்கும் தியேட்டர் என்றாலும் கருடா மாலில் இருக்கும் Inox தியேட்டருக்குச் செல்லாமல் இருந்ததற்கு ஒரே காரணம் இன்டர்நெட்டில் டிக்கெட் புக் செய்ய முடியாது என்பது தான். பெங்களூரில் பார்த்த பெரும்பான்மையான படங்கள் Forum இல் PVR cinemasல் பார்த்ததாகத்தான் இருக்கும்.

 

ராம்போ வரிசையில் ஆக்ஷன் பட ரசிகர்களுக்குத் தீனி போடும் வகையில் இருக்கிறது. வன்முறையை விரும்பாதவர்கள் ராம்போ படங்களுக்குப் போகாமல் இருப்பது தான் ஒரே தீர்வு என்பதால் இதில் இருக்கும் வன்முறையைப் பற்றி பெரும் பிரச்சனையில்லை. இன்னமுமே கூட இதைவிடவும் City of God படம் வன்முறை அதிகம் கொண்டது என்று சொல்வேன். அபோகலிப்டா அளவிற்கு சொல்ல முடியாவிட்டாலும். காட்சிகள் பிரமிப்பூட்டுகின்றன.

 

மியான்மாரில் நடக்கும் எதைப்பற்றியும் படம் பேசவில்லையென்றும் படம் கற்பனைக்கதை என்றும் சொல்வதை நாம் நம்புவதும் நம்பாததும் நம்விருப்பம். அறுபது வருடங்களாக சிவில் வார் நடந்துகொண்டிருக்கும் ஒரே நாடு என்று மியான்மாரைப் பற்றிய வரிகளும் மனிதர்களை விவசாய மண்ணில் கண்ணிவெடிகளுக்கு நடுவில் பந்தயம் வைத்து விளையாடுவதும் மனதை வருத்தப்படத்தான் செய்தது.

 

தாய்லாந்தில் ஸில்வெஸ்டர் ஸ்டலோன் கோப்ரா பாம்புகளைப் பிடிப்பதில் தொடங்கும் படம், மியான்மரைப் பற்றிய கொடுமைகளைக் காட்டிக் கொண்டே மெல்ல நகரத்தொடங்குகிறது. ஒரு கிறிஸ்துவ மிஷனரி அவரை அணுகி தங்களை மியான்மாரில் இருக்கும் ஒரு ரெபெல் க்ரூப் இருக்குமிடத்திற்கு சென்று சேர்க்குமாறும் அவர்களுக்கான மருத்துவ உணவு வசதிகளுடன் தாங்கள் வந்திருப்பதாகவும் சொல்ல படம் பயணிக்கிறது. ஸ்டலோன் முதலில் மறுத்து பின்னர் ஒப்புக்கொண்ட பிறகும் அவர் உங்களால் எதையும் மாற்றிவிட முடியாது என்று சொல்லி அவர்களை அழைத்துச் செல்கிறார். இந்த இடங்களில் எல்லா இயற்கைக் காட்சிகளை படமாக்கியுள்ள விதம் அருமையாக இருக்கிறது ஆனால் சட்டென்று ஸ்டலோன் துப்பாக்கியை எடுத்து இடையில் வம்பிழுக்கும் பர்மீஸ் மக்களைக் கொல்ல படம் சூடுபிடிக்கத் தொடங்குகிறது, அப்பொழுது "No life should be taken for any reason."  என்று கிறிஸ்துவ மிஷினரில் வரும் ஒரு நபர் சொல்லும் பொழுதே படத்தின் கடைசியில் அவர் ஒருவரை கொல்லும் படி வரும் என்று நினைத்தேன் சரியாக வருகிறது.

 

ராணுவம் இருக்கும் இடங்களில் இருக்கும் வன்முறை, சிறுவர்களை வன்புணர்ச்சிக்கு அழைத்துச் செல்வது, பெண்களைக் கொடுமைப்படுத்துவது சிறுவர்களை ராணுவத்துக்கு என்று அழைத்துச் செல்வது என்று தொடர்ச்சியாக அத்தனையையும் பதிவு செய்கிறது படம். ஸில்வெஸ்டர் ஸ்டலோன் படத்தின் சில காட்சிகளில் மெல்லிய நகைச்சுவையைக் காட்டியிருந்தாலும் ஆனால் அது தொடராமல் விடப்பட்டிருக்கிறது. அதுவும் சரிதான்.

கடைசியில் வயிற்றைக் கிழித்து ஒருவரை தள்ளிவிடும் காட்சியைத் தவிர்த்து பெரிய அளவில் கிராபிக்ஸ் செய்தது போல் இல்லை. அதாவது படத்தில் அதைத் தவிர்த்து கிராபிக்ஸ் செய்திருப்பது போல் இல்லை. ஒளிப்பதிவும் சரி RRவும் சரி சட்டென்று விரிந்து செல்லும் படத்தை தொந்தரவு செய்யாமல் பயணிப்பது நமக்கும் உறுத்தல் இல்லாமல் இருக்கிறது. ஸ்டலோன் பிரம்மாண்டமாய் இருக்கிறார் படத்தில் அவர் முகத்திற்கு க்ளோசப் போட்டால் திரை முழுவதும் அவர் மட்டுமே இருக்கிறார். படம் எதுவும் மெஸேஜ் சொல்லுதா என்றால் அப்படியெல்லாம் ஒன்றுமில்லை, ஆனாலும் மியான்மரின் கதை தான் நமக்குத் தெரிந்தது தானே.

 

படத்தைப் பார்க்க சிபாரிசு செய்யும் அதே நேரத்தில் அதிக வன்முறைக் காட்சிகளைக் கொண்ட படம் என்ற டிஸ்க்ளெய்ம்பரையும் போட்டு விடுகிறேன். ராம்போ படங்களில் வேறெதையும் எதிர்பார்க்க மாட்டீர்கள் என்றாலும் ஏதோ என்னால் முடிந்தது.